Ιατρείο Ιλίγγου

Σύνδρομο Meniere

Το σύνδρομο Meniere είναι μία ασθένεια του έσω ωτός που προκαλεί επεισόδια ιλίγγου, εμβοές ωτών, αίσθημα πληρότητας ή πίεσης στο αυτί και παροδική απώλεια ακοής. Μία τυπική κρίση της νόσου Meneire περιλαμβάνει αίσθημα πληρότητας στο ένα ή και στα δύο αυτιά, απώλεια ακοής καθώς και αίσθημα περιστροφικού ιλίγγου, αστάθεια, ναυτία, και έμετο. Συνήθως διαρκεί 2-4 ώρες. Μετά από μία σοβαρή κρίση οι ασθενείς αισθάνονται κουρασμένοι και έχουν ανάγκη από ύπνο και ξεκούραση. Σε κάποιους ασθενείς οι κρίσεις είναι συχνές, ενώ σε άλλους μπορεί να περάσουν χρόνια για να εκδηλώσουν ξανά επεισόδιο. Τα μεταξύ των κρίσεων διαστήματα συνήθως είναι ελεύθερα νόσου ή μπορεί να συνοδεύονται από ήπια αστάθεια ή εμβοές. Το σύνδρομο Meniere εκδηλώνεται στο 0.2 % του πληθυσμού. Στα 2/3 των περιπτώσεων η πάθηση περιορίζεται στο ένα αυτί, ενώ στο 1/3πάσχουν και τα δύο αυτιά. Στις πλείστες των περιπτώσεων, το πάσχον αυτί παρουσιάζει προοδευτική απώλεια ακοής.

Τι προκαλεί το σύνδρομο Meniere? Η κρίση του συνδρόμου Meniere πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα της αύξησης της πίεσης του υγρού του έσω ωτός, δηλαδή της ενδολέμφου. Πρόσφατα οι μελέτες έχουν εστιαστεί στο θέμα της αυτοάνοσης αιτιολογίας της νόσου. Παρόλα αυτά η αιτία της νόσου θεωρείται ακόμη άγνωστη. Συχνά αποδίδεται σε ιογενή λοίμωξη του έσω ωτός, κληρονομική προδιάθεση, ή τροφική αλλεργία.

Τι βλάβες προκαλεί το σύνδρομο Meniere?

Η περιοδική ανάμειξη της ενδολέμφου και περιλέμφου συχνά προκαλεί καταστροφή των τριχωτών κυττάρων του έσω ωτός. Αυτό είναι μία διαδικασία που συμβαίνει με την πάροδο των χρόνων, που μπορεί να οδηγήσει σε μονόπλευρη απώλεια ακοής. Τα τριχωτά κύτταρα του κοχλία είναι τα πιο ευαίσθητα ενώ τα τριχωτά κύτταρα της αίθουσας είναι πιο ανθεκτικά. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προοδευτική χρόνια αστάθεια ενώ αποτελεί ικανοποιητική εξήγηση για τις περιοδικές κρίσεις αλοήθους παροξυσμικού ίλιγγου θέσεως.

Πόσο συχνό είναι το σύνδρομο Meniere?

Οι μελέτες δείχνουν ότι η νόσος προσβάλλει περίπου 200 στα 100000 άτομα. Η πλειοψηφία των ατόμων με σύνδρομο Meniere είναι άνω των 40 ετών με ίση κατανομή μεταξύ αντρών και γυναικών.

Πώς ο γιατρός γνωρίζει ότι έχω σύνδρομο Meniere?

Η διάγνωση βασίζεται σε ένα συνδυασμό συμπτωμάτων (συνήθως επεισόδια ιλίγγου με απώλεια ακοής), ακουολογικό έλεγχο που δείχνει απώλεια ακοής που επανέρχεται μετά την κρίση, και αποκλεισμό άλλων παθήσεων. Η διαγνωστική διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει ακοόγραμμα, ηλεκτρονυσταγμογράφημα, εξετάσεις αίματος και μαγνητική τομογραφία.

Φαρμακευτική αγωγή για το σύνδρομο Meniere.

• Διουρητικά
• Κατασταλτικά του λαβυρίνθου
• Αναστολείς αντλίας ασβεστίου
• Στεροειδή για 2 εβδομάδες
• Ανοσοκατασταλτικά (σπάνια)

Πώς ελέγχουμε μία κρίση?

Κατά τη διάρκεια της κρίσης παραμείνετε ξαπλωμένοι για όσο χρειστεί με τα μάτια ανοιχτά και καθηλωμένα σε ένα σταθερό σημείο. Μην προσπαθήσετε να πιείτε νερό όσο έχετε τάση για έμετο. Μείνετε ξαπλωμένος μέχρι να περάσει ο ίλιγγος και ακολούθως κινητοποιηθείτε σταδιακά. Μετά το επεισόδιο πιθανόν να αισθάνεστε κουρασμένος και να θέλετε να κοιμηθείτε πολλές ώρες. Αν η τάση για έμετο επιμένει και δεν μπορείτε να πιείτε υγρά για πάνω από 24 ώρες, επικοινωνείστε με το γιατρό σας ο οποίος μπορεί ν σας συνταγογραφήσει αγωγή για τη ναυτία και/ή κατασταλτικά του λαβυρίνθου.

Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης

Τι είναι ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης;

Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης είναι μια κατάσταση που προκαλεί έντονη ζάλη και ίλιγγο συνήθως κατά την αλλαγή της θέσης της κεφαλής του ασθενή και οφείλεται στην μετατόπιση κρυστάλλων και την συσσώρευση τους σε συγκεκριμένη θέση του έσω ωτός. Οι κρύσταλλοι καλούνται ¨ωτόλιθοι¨ ή ¨ωτοκονία¨. Οι ωτόλιθοι είναι κρύσταλλοι ανθρακικού ασβεστίου και αποτελούν ανατομικό στοιχείο του έσω ωτός, βρίσκονται δε φυσιολογικά σε ένα σχηματισμό του λαβυρίνθου που καλείται ελλειπτικό κυστίδιο. Το ελλειπτικό κυστίδιο μπορεί να υποστεί βλάβη από τραυματισμό της κεφαλής, φλεγμονή ή να υποστεί εκφυλισμό σταδιακά από την πρόοδο της ηλικίας. Σε κανονικές συνθήκες οι ωτόλιθοι αποδομούνται και αντικαθίστανται. Η αποδόμηση τους συμβαίνει στα ¨σκοτεινά κύτταρα¨ του λαβυρίνθου του έσω ωτός, τα οποία διατάσσονται σε μια ζώνη κυττάρων γειτονική στον σχηματισμό του ελλειπτικού κυστιδίου. Τα συμπτώματα του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης είναι: ζάλη, αίσθημα περιστροφής, ίλιγγος, πονοκέφαλος, ναυτία, τάση προς έμετο. Οι δραστηριότητες που προκαλούν την έκλυση των παραπάνω συμπτωμάτων διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αλλά κοινή παρατήρηση είναι πως η έκλυση των συμπτωμάτων έχει σχέση με ακραία θέση της κεφαλής. Έτσι συχνά αναφέρεται πως απότομο ανασήκωμα από το κρεβάτι ή στριφογύρισμα και απότομη αλλαγή θέσης στον ύπνο προκάλεσε έντονη ζάλη και ίλιγγο. Εκδήλωση ζάλης, αστάθειας και ιλίγγου συχνά παρουσιάζεται μετά από απότομη κίνηση της κεφαλής προς τα επάνω. Σε αρκετές γυναίκες ασθενείς με ζάλη και ίλιγγο τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από επίσκεψη σε κομμωτήριο, όπου το λούσιμο και το στέγνωμα των μαλλιών γίνεται σε θέση της κεφαλής προς τα πίσω, δηλαδή σε θέση υπερέκτασης της κεφαλής. Τα συμπτώματα του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης συνήθως παραμένουν για μερικές ημέρες ή εβδομάδες, στην συνέχεια εξαφανίζονται, αλλά μπορεί να επανέλθουν ξανά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Τι προκαλεί τον καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης;

Σε νεαρά άτομα, δηλαδή άτομα κάτω των 50 ετών, η πλέον συχνή αιτία του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης είναι ο τραυματισμός της κεφαλής. Βέβαια η συχνότητα του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης αυξάνεται με την πρόοδο της ηλικίας και στις περιπτώσεις αυτές συνήθως οφείλεται στην σταδιακή εκφύλιση του λαβυρίνθου του έσω ωτός. Έτσι σε ηλικίες άνω των 50 ετών είναι περισσότερο συχνός. Οι μισές περίπου περιπτώσεις του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης καλούνται ¨ιδιοπαθείς¨, που σημαίνει μη αναγνώριση εμφανούς αιτιολογίας. Διάφοροι ιοί μπορούν να προσβάλουν το έσω ους και πιθανά σχετίζονται με την εμφάνιση του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης, όπως οι ιοί που προκαλούν την αιθουσαία νευρονίτιδα. Επίσης διαταραχές αιμάτωσης, όπως μικροεμβολικά επεισόδια της πρόσθιας κάτω παρεγκεφαλιδικής αρτηρίας (AICA), καθώς και η νόσος του Meniere είναι σημαντικά, αλλά μάλλον ασυνήθη αίτια πρόκλησης του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης.

Πως γίνεται η διάγνωση του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης;

Με το λεπτομερές ιστορικό, την κλινική εξέταση και τα αποτελέσματα του ακοολογικού ελέγχου και του ελέγχου του αιθουσαίου συστήματος. Η ηλεκτρονυσταγμογραφία (ENG) μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο και την αναγνώριση του νυσταγμού, που είναι η χαρακτηριστική κίνηση των ματιών η οποία υποδεικνύει την πλευρά της βλάβης. Σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να υπάρχει αμφοτερόπλευρος καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης, δηλαδή εκδήλωση συμπτωμάτων που οφείλεται σε διαταραχές και από τα δύο αυτιά.

Πως επηρεάζει ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης την καθημερινή μου ζωή;

Επί επιμονής του ιλίγγου και μέχρι αποθεραπείας του είναι αναγκαίο να τροποποιηθούν μερικές καθημερινές συνήθειες και δραστηριότητες για να ελεγχθεί αποτελεσματικότερα η πιθανή έκλυση του ιλίγγου.

• Αποφεύγουμε να πλαγιάσουμε στην πλευρά του αυτιού που πάσχει.
• Προσέχουμε τις κινήσεις της κεφαλής στο κομμωτήριο, στον οδοντίατρο, στο γυμναστήριο και το κολυμβητήριο.
• Αποφεύγουμε την έντονη καταπόνηση, το σκύψιμο και το απότομο σήκωμα, καθώς και την κίνηση της κεφαλής σε ακραίες θέσεις. Αποφεύγουμε την έντονη και απότομη κίνηση πάνω, κάτω ή αριστερά, δεξιά.
• Μόλις ξυπνήσουμε το πρωί παραμένουμε στο άκρο του κρεβατιού για 1 με 2 λεπτά πριν σηκωθούμε από το κρεβάτι.
• Αποφεύγουμε να ξαπλώσουμε ύπτια, με την πλάτη μας, χωρίς να υποστηρίζεται ο αυχένας μας από μαξιλάρι.
• Προσέχουμε στην οδήγηση.

Θόρυβος στο κεφάλι και εσωτερικοί ήχοι - εμβοές

Εισαγωγή

Η παρουσία μιας αίσθησης θορύβου στο κεφάλι, δηλαδή το άκουσμα εσωτερικών ήχων, των εμβοών είναι ένα φαινόμενο αρκετά συχνό και βέβαια πολύ ενοχλητικό για τον άνθρωπο που το βιώνει. Μπορεί να είναι ένα φαινόμενο παροδικό ή συνεχές, ήπιο σε ένταση έως αρκετά ενοχλητικό. Ο ήχος που ακούγεται μπορεί να ποικίλει από ένα βαθύ, χαμηλό τόνο, έως ένα πολύ υψηλής συχνότητας σφύριγμα. Είναι πιθανό επίσης οι εσωτερικοί ήχοι να είναι ακουστοί μόνο από τον ασθενή (υποκειμενικές εμβοές) ή ακουστοί και από άλλους (αντικειμενικές εμβοές). Επίσης μπορεί να συνδέονται με απώλεια της ακοής ή και όχι. Οι εμβοές πρέπει πάντα να εκλαμβάνονται σαν σύμπτωμα και όχι σαν ασθένεια, όπως για παράδειγμα είναι ο πόνος στο χέρι ή το πόδι, που αποτελούν ένα σύμπτωμα και όχι ασθένεια. Η λειτουργία του ακουστικού νεύρου είναι να μεταβιβάζει τον ήχο, άρα όταν ερεθίζεται από οποιοδήποτε άλλο λόγο αντιδρά παράγοντας έναν εσωτερικό ήχο, τις εμβοές. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και σε άλλα αισθητήρια νεύρα και αισθητήρια όργανα. Εάν για παράδειγμα τσιμπήσουμε το χέρι μας θα πονέσει, γιατί τα αισθητήρια νεύρα μαζί με την αίσθηση, μεταβιβάζουν και ερεθίσματα πόνου.

Ακουστικό ερέθισμα
Για να αντιληφθούμε τις πιθανές αιτίες πρόκλησης των εμβοών πρέπει να αναφέρουμε κάποιους σημαντικούς σταθμούς μεταβίβασης του ακουστικού ερεθίσματος. Το ακουστικό ερέθισμα μεταβιβάζεται από το εξωτερικό αυτί, στο μέσο, στο εσωτερικό αυτί, ερεθίζει το ακουστικό νεύρο και καταλήγει στον εγκέφαλο.
Εξωτερικό αυτί
Το εξωτερικό αυτί (έξω ους) συνίσταται από το πτερύγιο και τον έξω ακουστικό πόρο. Οι ανατομικές αυτές δομές συλλέγουν τα ακουστικά ερεθίσματα, τα ηχητικά κύματα και τα μεταβιβάζει στο τύμπανο.
Μέσο αυτί
Το μέσο αυτί (μέσο ους) περιλαμβάνει τρία οστάρια, την σφύρα, τον άκμονα και τον αναβολέα. Η δόνηση του τυμπάνου μεταφέρει το ηχητικό κύμα μέσω των οσταρίων στο εσωτερικό αυτί, θέτει σε κίνηση τα υγρά που υπάρχουν εκεί, δημιουργώντας ένα κυματισμό που μετασχηματίζει το ερέθισμα σε μηχανικό. Η κοιλότητα του μέσου ωτός επαλείφεται από βλεννογόνο, δηλαδή μια μεμβράνη όμοια με αυτή που υπάρχει και στην μύτη και περιέχει αδένες που εκκρίνουν βλέννη και αιμοφόρα αγγεία. Η κοιλότητα του μέσου ωτός συνδέεται με την μύτη μέσω ενός ειδικού σωλήνα που καλείται ευσταχιανή σάλπιγγα. Η επικοινωνία αυτή εξασφαλίζει την εξίσωση της πίεσης του μέσου ωτός πίσω από την τυμπανική μεμβράνη με την ατμοσφαιρική. Αυτό γίνεται κατανοητό, εάν σκεφθούμε την αίσθηση που έχουμε ότι βουλώνουν τα αυτιά μας όταν ανεβαίνουμε σε υψόμετρο ή στο αεροπλάνο.
Εσωτερικό αυτί
Το εσωτερικό αυτί (έσω ους) περικλείεται από ένα οστέινο περίβλημα και περιέχει ειδικής σύστασης υγρό και εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα. Επενδύεται από μια ειδική ημιδιαπερατή μεμβράνη και αιματώνεται από πολύ μικρά αιμοφόρα αγγεία. Σε αυτό το οστέινο περίβλημα, ο κυματισμός των υγρών μετασχηματίζεται σε νευρικό ερέθισμα.
Νευρική ακουστική οδός
Το νευρικό ερέθισμα από το εσωτερικό αυτί μεταφέρεται προς τον εγκέφαλο με το ακουστικό νεύρο και την ακουστική οδό. Η ακουστική οδός περικλείεται σε ένα οστέινο περίβλημα μαζί με το νεύρο της ισορροπίας και το προσωπικό νεύρο που κινεί τους μύες του προσώπου. Οι νευρικές αυτές οδοί εξαρτώνται από τα πολύ μικρά αιμοφόρα αγγεία για την τροφικότητα και την καλή τους λειτουργία σε όλη την πορεία τους έως τον εγκέφαλο.
Εγκέφαλος
Η ακουστική οδός μεταφέρει το ερέθισμα στον εγκέφαλο με ένα αρκετά περίπλοκο τρόπο και όχι όπως για παράδειγμα μεταφέρει τον ήχο το τηλέφωνο, αλλά μέσω εξειδικευμένων νευρικών συνδέσεων. Το νευρικό ερέθισμα μετασχηματίζεται σε αντίληψη γνωστών ήχων από την ακουστική μας μνήμη και έτσι αντιλαμβανόμαστε κάθε τι που ακούμε από το περιβάλλον.
Εμβοές από το έξω ους
Απόφραξη του έξω ακουστικού πόρου, όπως για παράδειγμα από ξένα σώματα ή οίδημα (πρήξιμο) του αυτιού μπορεί να προκαλέσει πίεση που μεταδίδεται μέσω του έξω ωτός στο μέσω και το έσω ους, καθώς και το ακουστικό νεύρο που ερμηνεύεται σαν εσωτερικός θόρυβος, δηλαδή εμβοές. Γεμάτα και διατεταμένα αιμοφόρα αγγεία στο δέρμα του έξω ακουστικού πόρου ή την τυμπανική μεμβράνη μπορεί να παράγουν ένα τύπο εμβοών που ακούγεται σαν τον σφυγμό μας (σφύζουσες εμβοές).
Εμβοές από το μέσο ους
Κάθε διαταραχή στην λειτουργία του μέσου ωτός μπορεί να οδηγήσει σε εμβοές. Οίδημα του βλεννογόνου που επαλείφει τις κοιλότητες του μέσου ωτός, όπως για παράδειγμα από αλλεργία, φλεγμονή ή τραυματισμό, θα προκαλέσει την γένεση εμβοών. Αυτό συμβαίνει γιατί συχνά αποφράσσεται η ευσταχιανή σάλπιγγα, μια ειδική σωληνωτή κατασκευή με την οποία επικοινωνεί το μέσο ους με την μύτη μας και υγρό συσσωρεύεται στην κοιλότητα του μέσου ωτός. Το υγρό παρεμποδίζει την ομαλή μεταφορά του ερεθίσματος στο έσω ους και την ακουστική οδό. Η συγκέντρωση του υγρού μπορεί να προκαλέσει την δημιουργία μικρών ουλών (ίνωσης) κατά την διάρκεια της σταδιακής απορρόφησης του από τον βλεννογόνο του μέσου ωτός. Η ίνωση τείνει να ερεθίζει τις αισθητήριες νευρικές οδούς και να προκαλεί την γένεση εσωτερικών θορύβων, δηλαδή εμβοών. Η ίνωση μπορεί επίσης να συμπιέσει το τοίχωμα αιμοφόρων αγγείων στο μέσο ους και να προκαλέσει μια μορφή εμβοών που ακούγεται σαν τον σφυγμό μας (σφύζουσες εμβοές). Επίσης μπορεί να επηρεάσει την περιοχή ειδικών μεμβρανών που καλύπτουν θυρίδες οι οποίες διαχωρίσουν τα διαμερίσματα του μέσου από το έσω ους. Καταστάσεις και συνθήκες που προκαλούν ακινητοποίηση των οσταρίων που βρίσκονται στο μέσο ους και σκοπό έχουν την μεταβίβαση του ακουστικού ερεθίσματος, όπως φλεγμονή, αρθρίτιδα, τραυματισμός και ωτοσκλήρυνση (μια συγγενής βλάβη που προκαλεί βαρηκοΐα), οδηγούν στον ερεθισμό του έσω ωτός και την γένεση εμβοών. Όλοι μας έχουμε αισθανθεί ότι βουλώνουν τα αυτιά μας όταν ανεβαίνουμε σε υψόμετρο. Αυτή η παροδική μεταβολή συμβαίνει γιατί προσωρινά κλείνει ο αυλός της ευσταχιανής σάλπιγγας και παρεμποδίζεται ο αερισμός του μέσου ωτός από την ρινική κοιλότητα. Η προσωρινή αυτή απόφραξη μπορεί επίσης να προκληθεί από φλεγμονή, αλλεργία ή μάζες στην περιοχή του ρινοφάρυγγα. Η διαταραχή στην πίεση ανάμεσα στην κοιλότητα του μέσου ωτός και την ατμοσφαιρική, μεταφέρεται στο εσωτερικό αυτί και ερεθίζει τα ακουστικά νευρικά κύτταρα παράγοντας εμβοές.
Εμβοές από το έσω ους
Η μεταβολή της πίεσης των υγρών του έσω ωτός προκαλεί την γένεση εμβοών. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονή, αλλεργία ή διαταραχές της κυκλοφορίας, που προκαλούν μεταβολές στην ροή των υγρών και την διαπερατότητα μεμβρανών στο έσω ους.
Εμβοές από την νευρική ακουστική οδό
Η νευρική ακουστική οδός αποτελείται από πολύ ευαίσθητα κύτταρα και δομές που μετασχηματίζουν το ηχητικό ερέθισμα σε νευρική διέγερση και την μεταβιβάζουν στον εγκέφαλο για την αναγνώριση των ήχων. Τα ευαίσθητα αυτά κύτταρα είναι όμοια με αυτά που βρίσκονται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού μας και μετασχηματίζουν τις οπτικές εικόνες σε νευρικό ερέθισμα. Η παραμικρή διαταραχή στην λειτουργία των κυττάρων αυτών έχει σαν αποτέλεσμα την νευρική διέγερση και την παραγωγή εμβοών. Αυτό μπορεί να συμβεί από ποικίλα αίτια, όπως η τοπική φλεγμονή, αλλεργικό οίδημα, συστηματικές διαταραχές, οξείες ή χρόνιες, έκθεση σε θόρυβο, φάρμακα που λαμβάνει ο ασθενής για άλλο λόγο και αγγειακές διαταραχές ειδικά σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, στα οποία συνυπάρχουν αρτηριοσκληρωτικές αλλοιώσεις. Μεταβολές της πίεσης του νεύρου προκαλούν διόγκωση του μέσα στο οστέινο κανάλι το οποίο το περιβάλλει. Η αύξηση της πίεσης προκαλεί δυσλειτουργία στην μεταβίβαση του ερεθίσματος και γένεση εμβοών. Οι εμβοές δημιουργούνται γιατί το οστέινο κανάλι δεν μπορεί να διαταθεί από την πίεση και αυτό είναι δυνατό να προκαλέσει συμπτώματα όχι μόνο από το ακουστικό νεύρο, αλλά και από γειτονικά νεύρα όπως αυτό της ισορροπίας και αυτό που κινεί τους μύες του προσώπου. Σπασμός ή και διατομή μικρών αιμοφόρων αγγείων στην περιοχή του ακουστικού νεύρου προκαλεί επίσης διαταραχή της αιματικής κυκλοφορίας. Αιφνίδια έναρξη εμβοών είναι πιθανή, συχνά εμφανίζεται και χωρίς απώλεια της ακοής. Ένας μικρός θρόμβος μπορεί να σχηματισθεί στον αυλό του αγγείου και να προκαλέσει συμπτώματα εμβοών ή απώλειας της ακοής. Αυτός όταν είναι μικρός σε μέγεθος, μπορεί σταδιακά να διαλυθεί χωρίς συνέπειες για την ακοή. Η δημιουργία θρόμβου εγκυμονεί κινδύνους να επανεμφανισθεί στο ίδιο ή το άλλο αυτί, με μεγαλύτερη επίπτωση στην ακοή έως και την πλήρη απώλεια της.
Εμβοές από τον εγκέφαλο
Θόρυβος στο κεφάλι και παρουσία εμβοών μπορεί να προκληθεί από πίεση ή οίδημα των περίπλοκων νευρικών οδών μέσω των οποίων καταλήγει το ακουστικό ερέθισμα στον εγκέφαλο. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα συμπτώματα εντοπίζονται στο ένα αυτί και συνοδεύονται από ευρήματα που βοηθούν τον γιατρό σας να εντοπίσει το σημείο του προβλήματος στην πορεία των νευρικών οδών έως τον εγκέφαλο.
Απώλεια της ακοής
Θόρυβος στο κεφάλι και παρουσία εμβοών μπορεί να σχετίζεται με απώλειας της ακοής ή και όχι. Αναφερθήκαμε ήδη σε διάφορες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν την γένεση εμβοών σε συνάρτηση με απώλεια μέρους της ακοής μας. Η εμφάνιση των εμβοών, η εντονότερη αντίληψη τους ή η παραμονή τους για μεγάλο διάστημα δεν συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο απώλειας της ακοής. Πολλοί φοβούνται πως η εμφάνιση εσωτερικών θορύβων είναι κακό σημάδι και πως σύντομα θα παραμείνουν κωφοί. Αυτό δεν ισχύει και ο φόβος είναι αδικαιολόγητος. Ακόμα και εάν συμβεί απώλεια της ακοής, αυτή συνήθως εμφανίζεται χωρίς εμβοές.